Niemendalletjes

Soms komen er ineens van die albums voorbij die uitblinken in ongecompliceerdheid, in niemendalletjes, in 3 minuten liedjes, in Beatlesesque melodietjes, in vrolijkheid. Van die albums die eigenlijk met een grote waarschuwingssticker moet worden verkocht. Zo iets als: "kan het gemoed uitermate positief beinvloeden" of "potentieel zomerplaatje" of "bijzonder geschikt voor consumptie in de auto op weg naar een zonnige bestemming." Gimme Fiction van Spoon lijkt na een eerste luisterbeurt namelijk zo'n plaatje. Al verschenen in 2005, dus ik loop weer een beetje achter de feiten aan, maar dit had zomaar het zomerplaatje van 2005 kunnen zijn. Ongecompliceerd, ongehinderd door al te veel originaliteit, zorgvuldig beinvloed door de betere Britse pophistorie en kruipt gelijk op een lekkere manier naar binnen.

Iets soortgelijks, een soort Nada Surf effect, bekruipt me bij Logic Will Break Your Heart van The Stills. Al weer uit 2004 is de band snel op de bandwagon gesprongen van de jaren '80 revival en put uitgebreid uit het oeuvre van Echo & The Bunnymen en The Smiths. Is het daarom niet versmaden? Dat valt wel mee denk ik, maar het is waarschijnlijk wel weer een heerlijk plaatje voor in de auto, op de fiets, op weg naar het werk. Niets wereldschokkends, maar een aanstekelijk geluid. Het probleem is alleen dat er momenteel genoeg in dit genre te verkrijgen is. En als je dan toch in die jaren '80 revival wil duiken kun je waarschijnlijk beter eerst aan de Razorlight. Maar als je bij voorbaat weet dat je toch niet genoeg kunt krijgen van dat hele geluid dan kun je The Stills net zo goed aan het rijtje toevoegen.