4 jaren verder

I think you'd better turn your ticket in, and get your money back at the door klinkt het door de speakers van de radio. Het is 3 oktober 2006. Bewolkt zal het blijven zei zojuist de man van het KNMI op de radio. Ik glimlach als ik de eerste zonnestralen op de motorkap van mijn auto zie schitteren. De KNMI had daar blijkbaar geen rekening mee gehouden. Maar wie kan dat de KNMI kwalijk nemen. Ik had ook met bepaalde dingen geen rekening gehouden. Wel gehoopt natuurlijk. En hoop doet leven. Het is 3 oktober 2006. En ik had het nog eens niet als een D-Day aangemerkt. Maar gewoon als een dag. Een goede dag weliswaar, want Ryan Adams geeft vanavond acte de presence in Paradiso. En dan moet het wel een goede dag worden. Het is immers alweer bijna 4 jaren geleden, waar blijft de tijd, het is al weer 4 jaren geleden dat ik de man voor het eerst zag tijdens een intiem concert in Vredenburg. Ik was verkocht toen. Kippenvel. Een legendarische avond. Het was vlak voor dat we naar Amerika zouden gaan. Is dat ook al weer 4 jaren geleden dan? Zijn we 4 jaren verwijderd van Fifth Avenue? Van de besneeuwde heuvels van Adirondacks? Van de kronkelende wegen van Pennsylvania. 4 jaren verwijderd van Concord & Cape Cod? Van het dichtgesneeuwde Beacon Hill in Boston? Het is 3 oktober 2006. Op dit soort dagen vraag ik me altijd af, in een vlaag van melancholie wat ik een jaar geleden deed. Of dacht. Of hoopte. Of 4 jaren geleden. Ik zweerde toen we terug kwamen dat er iets was veranderd. Ik wist alleen nog niet zo goed wat. Maar er is wel iets veranderd. En er is vandaag zeker iets veranderd. Een mens heeft dromen en verwachtingen en hoop. In zakelijke termen noemt men dat ook wel ambitie. Als het ambitie is, dan is het dat. Maar het is wel waarheid geworden. Die droom, die verwachting, die hoop. Het heeft wat voeten in aarde gehad, wat hobbels, bergen, valkuilen misschien wel. Maar daar staan we dan. Of beter gezegd, daar rijden we dan. Weer op weg naar huis. Met Adam Duritz op de radio. En ineens ga je die tekst heel anders interpreteren. Ik grijns, bal mijn vuisten en steek ze in de lucht. Terwijl de zon steeds verder doorbreekt door de wolken. Get right to the heart of matters, It's the heart that matters more, I think you'd better turn your ticket in, And get your money back at the door...