Werk aan de winkel

De lente lijkt nu toch echt begonnen. Martin Bril wacht al weken met smacht op de zomerrokjes, op de weidse velden van Brabant zijn er sinds deze week ineens allerlei andere signalen dat de lente nu echt is begonnen. Dat eindelijk alles weer gaat groeien en bloeien. Voor dag en dauw zie je op de velden die er de hele winter miserabel bij lagen en alleen maar eenzaamheid uitstraalden, de tractoren aan en af rijden. Glimmende rode bakbeesten met enorme rupsbanden ploegen voort op de akkers onder een stralende opkomende zon. Er wordt geploegd, geplant, gegraven en besproeid. Ze zijn uit hun winterslaap en klaar voor het produceren van een hele nieuwe oogst. Mannen in overalls lopen af en aan. Buigen zich over de golvende zandvelden en wroeten wat in de grond. Ze staren tevreden over hun land alsof ze zich nu al een inbeelding kunnen maken van alle gewassen hier de komende maanden zullen verschijnen. En zo, in de vroege ochtend van een doordeweekse lentedag lijkt er even geen mooier beroep dan dat als boer. De man en vrouw die met hun hele lichaam kunnen voelen dat de lente weer is begonnen. Er is weer werk aan de winkel. Er staat een nieuw jaar voor de deur. En er gaat weer ongelooflijk veel groeien...

Bullets

Soms hoor ik een nummer waarvan ik automatisch de volumeknop omhoog gooi, maar dan vraag ik me tegelijkertijd af of dat wel mag. Is het niet te simpel? Is het niet weer zo'n drie-akkoorden-duizend-in-een-dozijn-liedje? Eigenlijk maakt dat natuurlijk geen donder uit. Een lekker nummer is gewoon een lekker nummer. En als een nummer bij de eerste kennismaking al heerlijk klinkt, dan hoeft dat nog niet te betekenen dat het eigenlijk te gladjes is om echt goed te zijn. En zowel, wat dan nog. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken. Toen Bullets op de radio voorbij kwam ging automatisch de volumeknop omhoog. Maar achteraf vroeg ik me af of het toch niet iets te gladjes was. Iets teveel van datgene wat allemaal al bestaat. Maar zoals gezegd, who cares? Nou ja, ik dus af en toe blijkaar. Maar bij de tweede keer luisteren klinkt het nog steeds lekker. En of het nu een blijvertje is of niet. Ik ga het album van Grand Avenue gewoon een keer luisteren. Want wie weet. Is het in ieder geval een geslaagd lenteplaatje. En die liggen ook niet voor het oprapen. Leuke niemendalletjes voor in de lentezon, is het wel? En bovendien is het Deuns klaarblijkelijk. En uit Scandinavie komen eigenlijk alleen maar goede dingen...

Set The Fire To The Third Bar

Al weken ben ik op zoek naar een nummer. Het zweefde door mijn hoofd, ik hoorde het overal, het kroop door mijn aderen. En ik vond het zo mooi en het klonk ook zo bekend. Maar ik kon het maar niet plaatsen. Ik legde het mensen voor, vroeg rond, probeerde het via flarden van tekstfragmenten in Google. Maar ik kwam er maar niet achter. En tot overmaat van ramp miste ik steeds de aftiteling op Mtv. Dus bleef het maar sidderen, liet het me steeds achter met dat gevoel dat ik het nummer kende, dat ik het nummer gewoon in huis had. En toen ineens was het daar weer. Vanavond. En ik zag het, ik las het en ik wist het. Hoe kon ik zoiets zo missen. Zo grijs gedraaid en dan blijkbaar zo ver weg gezonken in mijn geheugen. Ik hoorde alleen maar dat nummer in mijn hoofd, maar nergens kwam de schakel dat het van hun was. Tot vanavond. En nu kon dan ook de cd gewoon de speler in en kon het volume op 10. Zo dat het nummer niet meer alleen maar hoeft rond te zingen in mijn hoofd, maar gewoon kan rondzingen door de kamer. Hard, luid en op de repeat. Wat een prachtnummer. En wat was ik dat vergeten....

I'm miles from where you are, I lay down on the cold gound, And I, I pray that something picks me up, And sets me down in your warm arms....