Kramer vs. Kemkers

Het wordt natuurlijk het gedroomde duo-interview voor de kerst-special van elk zichzelf respecterend opinie-blad, al dan niet voor de kerstbijlage voor elk zichzelf respecterend dagblad. Ik zie de prachtige zwart/wit foto's al voor me. "Kramer vs. Kemkers, 10 maanden later".

Ik was sowieso gefascineerd door de beelden die bij de twee horen. Het eerste mooie beeld was tijdens de 5.000 kilometer. Kramer en Kemkers zitten op een bankje en zien de rondetijden van de laatste rit wegtikken. Langzaam beseffen ze dat goud ze niet meer kan ontgaan. Een blik, een lach en ze omhelzen elkaar. Boezemvrienden leken het wel. In ieder geval een coach en een schaatser met een fantastische relatie.

Een dikke week later zijn er de vuurspuwende ogen van Kramer. Het afwerende gebaar richting Kemkers. Zelfde hoofdrolspelers, zelfde relatie. Totaal andere gemoedstoestand. Het kan verkeren tijdens de Olympische Spelen.

De momenten daarna waren echter misschien wel het meest gedenkwaardig. Zowel Kramer als Kemkers lieten zien en vooral horen hoe je zoiets oppakt. Hoe een goede relatie werkt. Hoe er frustratie mag zijn, woede, schuldgevoel en verdriet. Hoe dat ook uitgesproken kan worden en er vervolgens verder kan worden gegaan. Wat dat betreft kunnen Balkenende en Bos nog in de leer bij Kramer en Kemkers. Sterker nog, ik denk dat half Nederland in de leer kan bij dit duo. Ze zijn het toonbeeld van de gedachte: "if it doesn't kill you, it makes you stronger". En voor zo'n relatie mogen zowel Kramer als Kemkers in hun handen knijpen. Professionaliteit ten top.

En dat beeld? Dat beeld werd vandaag al een beetje werkelijkheid op de voorkant van de Volkskrant. Prachtfoto. Ik vind sport een keer in de 2 jaar voor 14 dagen iets heel moois. Toevallig is dat altijd tijdens de Spelen...

Low Rising

Vernieuwend? Verrassend? Sprankelend van originaliteit? Nee, het lijkt meer op iets wat je ooit al vaag gehoord hebt. Sterker nog, het doet me denken aan een nummer, maar ik weet niet meer welk nummer. Als er morgen een rechtzaak zou starten met de stelling dat het plagiaat is, zou me dat ook niets verbazen. Maar dat neemt niet weg dat ik het zo'n mooi plaatje vind. Met ook een ontzettend mooie clip.

Ik reed richting Zeeland afgelopen week. Zonnetje over een winters landschap. De vergezichten lagen er mooi bij. En achter de ramen van mijn auto was het nog behoorlijk behaaglijk. Dit nummer klonk. Ik zette hem wat harder. Het zonlicht gleed over het dashboard. Geen wolkje aan de lucht. Meeuwen hingen in de wind. Op het erf van een boerderij staarde een man in overal wat voor zich uit. Alsof hij zich verbaasde dat de winter maar stand bleef houden. De auto zoefde langs de dijken. Nog een tikje harder. Wat een verschrikkelijk mooi nummer. Maar waarom klinkt het toch zo bekend?

Sorry Kid

Soms mis je nog eens wat op je onbeheerde e-mailadressen. Ik zag zojuist dat de Marinus de Goederen als "mr. a balladeer" op 12 februari a.s. een solo-album uitbrengt onder de titel "sorry, kid". Het album komt geheel in eigen beheer uit en dit geeft mij altijd al een authentiek gevoel van gerommel op de zolderkammer.

Het tussen de draden doorkruipen naar je krukje, terwijl je hoofd minstens 3 keer tegen de houten balken stoot. Gurende wind die dwars door het dakbeschot heen gaat. Tikkende regen op losliggende dakpannen. Alles tien keer overdoen en niemand die daar moeilijk over doet. Gitaren met versleten laklaggen. Buizenversterkes en spelen bij kaarslichtm net van die handschoenen zonder vingers. Je kent ze wel. En natuurlijk een celisste. Bij gerommel op de zolderkamer hoort altijd een celliste. Nu heeft Marinus blijkbaar de strijkers van het Metropole Orkest weten te strikken, dus dat zit wel goed. Zal wel een drukke bedoeling zijn geweest daar op die zolder. Anyway, kopje thee erbij en aan het eind van de dag een goede single malt. Nee, albums in eigen beheer opnemen is in mijn gedachten nagenoeg het mooiste wat er is.

Als ik de You Tube filmpjes op de site zie dan is dit bovenstaande trouwens zwaar overgeromantiseerd is, maar ik verdom u, als u dit beeld heeft bij het luisteren naar het album dat die vast nog beter klinkt. Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar het gerommel op de zolderkamer.