Delhi - Day IDe geur die zal me nog lang bijblijven. De geur van wierook, verbrand hout en onbekende specerijen. Niet de stank die ik misschien had verwacht, maar een zeer aangename geur, gecombineerd met een beklemmende warmte was de ontvangst van de hoofdstad van India.
Het was een lange reis, die was begonnen met een dodemansrit naar Dusseldorf International (DI) (althans dat interpreteerde ik toen nog als dodemansrit) om 3:45. Met een 160 km/h over de snelweg verscheen Dusseldorf Int. (DI) al een uurtje later op de afritborden. Finnair bleek niet de luchtvaartmaatschappij die de touwtjes in handen heeft op DI daar het Finnair-meisje zowel de check-in deed, als de koffers, als het "boarden". Ze stapten nog net niet in als stewardess. Vervolgens met zijn 10-en (niet zo goed voor onze Co2-quota) naar Helsinki, waar de hoge slanke naaldbomen langs het vliegveld en het fraaie houten designwerk en speelgoed in de tax-free shops ons gelijk deed beseffen dat die Finnen wel smaak hebben.
Na 3 uur wachten, 6 uur in een MD-11 waren we om 23:15 plaatselijke tijd eindelijk in Delhi. Wonder boven wonder stond onze "pick-up" helemaal vooraan in de rij van "bordjesmannekes" en leek onze aankomst buitengewoon soepel te verlopen. Soepeltjes totdat we met onze chauffeur in zijn auto, een overige vrij nieuwe Suzuki, kropen. Vergeet alles over de dodemansrit naar Dusseldorf. Vergeet alles over de rijstijl van Italianen en andere Zuid-Europeaanse inwoners. Indiers zijn de enige echte wegpiraten. Met zijn 4-en naast elkaar op een 2-baansweg, of je pakt zonodig de andere helft van de snelweg. Inhalen doe je waar het "past" en "past betekent dat letterlijk, als het "past" tussen twee vrachtwagens dan doe je het daar. Voor optimaal "pasvermogen" klap je dan ook je zijspiegels in, want dan "past" er nog veel mee. Voor de rest gebruik je je claxon en als auto heb je veel meer rechten dan welk ander vervoersmiddel dan ook. In ons land wordt je denk ik opgepakt voor Joy-riding, hier gaat dat allemaal vrij soepeltjes. Om een idee te geven, ik had mijn arm op de deurpost liggen en die haalde ik af en toe naar binnen om schaafwonden door vrachtwagens te voorkomen...
Hoe dan ook, we scheurden vrolijk richting Delhi totdat het wagentje begon te spotteren en te pruttelen. Nu stond de benzinemeter al vanaf het begin op E, maar volgens de chauffeur reed e wagen op "Cingi-Gas" of iets dergelijks. Daar rijdt iedereen op hier en de letterlijk uit elkaar vallende bussen claimen zelfs onderdeel te zijn van het schoonste openbaar vervoer ter wereld. Hoe dan ook er werd wat gebeld, een half uur later stond er een mannetje met een flesje brandstof en even later reden we weer.
Dat "schoon" is nogal een vreemde term. Ik kan veel termen opnoemen die Delhi typeren, maar schoon is daar niet een van. Ik had het me nog viezer voorgesteld ("worst-case-scenerio-thinking), maar schoon is echt iets heel anders. Er wonen, slapen, werken en leven hier overal mensen. Op de stoep, in parken, op bankjes, op rotondes, op muurtjes, op vluchtheuvels. Er slapen zelfs mensen op de dunnen betonstrook tussen de beide helften van de snelweg naar Delhi. Althans ik hoopte dat ze sliepen...
Maar goed, om 1:00 stonden we bij het Hotel. Gelegen in een steegje dat Delhi uitstraalt tot op het bot. Vooral van het dakterras dringt de stad bij alle porieen naar binnen.
_iStock_000001307820Small_rdax_500x335.jpg)
Delhi - Day IIOmdat reisgidsen adviseren de 1e kennismaking, die voor ons toch al zeer kort en vluchtig is, niet op eigen gelegenheid te doen, hebben we voor een kleine 20 euro per dag maar een "prive-taxi" gehuurd. Beetje te luxe, maar als je de weg opgaat begrijp je gelijk waarom zelfs de LP dit adviseert. Bussen, vrachtwagens (met de notering op de achterkant "Horn Please" en dat doet iedereen, en dan bedoel ik dus iedereen!, dan ook braaf), auto's, riskja's, fietsen, scooters, motoren, voetgangers, paard en wagen, straathonden en verdwaalde koeien (sinds kort officieel verboden in Delhi) lopen en rijden kriskras door elkaar heen. Ondertussen is elke berm, elk vrij stukje grond bezaaid met stalletjes, groepjes, mensen of bedelaars. Oftewel een "guide" is bij deze korte en vluchtige ontmoeting meer dan noodzakelijk. En we hebben bijzonder veel gezien bij onze vluchtige ontmoeting met Delhi maar daarover later meer. Het typen in een beklemmende warme ruimte, met een half funtionerend toetsenbord is niet zo heel comfortabel.
Morgen vertrekken we naar Kathamandu en laten we Delhi al weer achter ons. Het was een interessante, boeiende en spannende ontmoeting. Maar het is vooral die geur die ik ga missen. Die geur die ik al rook toen we het vliegveld uit stapte. Een geur van zoete wierook, verbrand hout en onbekende specerijen. Heerlijk....
