Moord in Ystad

Bij mijn voormalige werkgever kende hij een groot aantal liefhebbers. Niet onder mijn collega's, maar onder een aantal vaste klanten. Een klein gerespecteerd groepje die altijd zocht naar een 2e-hands exemplaar over de inspecteur uit Ystad. Steeds werd mij aanbevolen toch eens een keer wat van de Zweedse auteur te lezen, die een meester moest zijn in het beschrijven van moordonderzoeken in de Zweedse provincie Skane. Mijn kennismaking is Dwaalsporen. Met 5 sterren in de VN Detective- en thrillergids een van de beste gewaardeerde titels van Mankell.

Eerlijk gezegd vroeg ik me de eerste 150 bladzijden af waarom uitgerekend deze man zoveel liefhebbers kende. Na 250 bladzijden kwam langzamerhand de erkenning. Bij bladzijde 300 was ik geheel om. Mankell is een bijzondere bekwame thriller-auteur. Niet een auteur, die zoals de meest populaire thriller-auteurs gebruik maakt van de "who-dunnit" spanningsopbouw, maar een auteur die op geraffineerde wijze de puzzelstukjes in elkaar laat vallen. Beschreven vanuit zowel de ogen van hoofdpersoon Kurt Wallander als vanuit het perspectief van de dader, weet Mankell de aandacht vast te houden en de spanning gestaag op te laten lopen. Als metgezel van de hersenspinsels van Wallander voel je je bijna onderdeel van het team dat belast is met het pakken van de dader. En probeer maar eens uit dat teamoverleg weg te lopen wanneer de ontknoping nabij is.....

Beurzen

Ik moest even omkijken. Of ik nu wel echt zag, wat ik dacht te zien. Maar het was helemaal waar. Het werd aangekondigd in grote dikke blokletters op zo'n wit affiche in een advertentiezuil op Centraal. Ik kon het nauwelijks geloven. Bestond er ook al beurs voor dat? Goed, je hebt tegenwoordig overal een beurs voor. Voor je carrieredip c.q boost, voor je studiedip c.q. boost, voor je schoonmaakdip c.q. boost, voor je 4-wheeldrivedip c.q. boost, voor je woningdip c.q. boost, voor je interieurdip c.q. boost. Voor alles waar je eigenlijk maar een beurs voor kan verzinnen is er ook daadwerkelijk beurs. Maar dat hiervoor nu ook al een beurs is, dat gaat mijn bevattingsvermogen te boven.

De website maakt het allemaal iets concreter. Op de beurs kun je namelijk horen hoe je het je partner moet vertellen, of je kinderen, of je ouders. Welke praktische zaken er om de hoek komen kijken en wie je daar bij kan helpen en bovenal hoe veel dat dan moet kosten. Op de beurs kan je zelfs een flitsende workshop annex powerpointpresentatie volgen over hoe je het kan voorkomen. Hoogstwaarschijnlijk is alleen het gezamenlijk uitje naar deze beurs al zo'n hilarisch gebeuren en bovenal bindende factor dat alleen dit bezoek de hele ellende al voorkomt. Wat? De scheiding. Want daar is tegenwoordig ook een beurs voor. Voor scheidingen. Alsof je op zo'n moment al niet genoeg ellende hebt, maar goed misschien heeft het juist wel een hele positieve uitwerking en dan is er wel wat voor te zeggen. Van de andere kant geen advocaat, echtscheidingsbemiddelaar, mediator die belang heeft bij een dergelijke bijwerking van zo'n beurs. Dus dat zal vast wel niet....

Mental Note

De datum is bekend, klaarblijkelijk al een tijdje, maar ik merkte het vanavond pas op. 25 maart 2008 kan in uw agenda's, blueberry, telefoon of Outlook, want die dag ziet Saturday Nights & Sunday Mornings het levenslicht. Tot die tijd kan ik in ieder geval mooi twijfelen of ik die August And Everything After DeLuxe editie nu wel wil hebben of niet. Enerzijds is het natuurlijk onzin om een album aan te schaffen wat al in de kast staat. Het zou een knieval zijn voor de meest commerciele uitspattingen die platenmaatschappijen tegenwoordig verzinnen. Anderzijds. Het is wel August And Everything After. Het is wel een album dat nog steeds in mijn top 5 beste albums in huis staat. Het is wel de enige plaat die letterlijk op repeat heeft gestaan en ware het vinly geweest dan was die nu niet grijs maar wit van het draaien. Dus wat dat betreft. Maar ja, twijfel he. Want is het nu niet een beetje onzin om een album wat je al hebt nog een keer aan te schaffen voor wat demo's en live-tracks. Maar ja. Het is wel August And Everything After. Maar dat had ik al gezegd. Maar gauw 25 maart 2008 in mijn agenda arceren, onderstrepen en highlighten....

Update: een tip van de sluier vind u op dit digitale singletje

America Votes 2008 (IV) - Comeback Woman Clinton

Wellicht zit het in de genen, hoewel ze als echtgenoten elkaars genen niet hebben natuurlijk. Opmerkelijk blijft dat Hilary in New Hampshire nagenoeg hetzelfde deed als Bill ruim 15 jaar geleden in deze schilderachtige staat in New England. Vooraf nagenoeg afgeschreven, in elke poll zakte zij verder en verder weg, alles ten bate van Obama die zijn miraculeuze winst in Iowa in New Hampshire glorieus zou herhalen en bezegelen. Tenminste dat zeiden de voorspellingen. Maar Hilary won. Met een zinderende "too close too call" race bij een recordhoge opkomst. Wat dat betreft kan niet anders dan worden aangesloten bij de woorden van de verliezer van deze slag Barack Obama die wist te melden dat "there's someting going on in America".

Na 8 jaar rampbeleid van de mannen met het Olifantenlogo lijkt zelfs de gemiddelde Amerikaan ervan overtuigt dat ze lichtelijk op de verkeerde koers varen. Tegelijkertijd snakt het land en misschien zelfs de (westerse) wereld naar een inspirator. En eerlijk is eerlijk, Barack Obama scoort hoge ogen op het vlak van inspiratie en bevlogendheid. Het vleugje JFK waar vele Amerikanen al sinds 1965 naar snakken bezit hij zonder meer. Een jonge onbevangen blik. Dromen, visie, idealen en natuurlijk zijn strijdkreet "hope". Obama laat zijn publiek even de ellende van alledag vergeten en schotelt een beeld voor van die betere wereld van morgen.

Desondanks zou ik het zo net nog niet weten. Als je achter die grootse verhalen over hoop en dromen kijkt dan zie je dat zijn beleidsplannen stiekem rechtster zijn dan die van Clinton. Op een van de belangrijkste speerpunten van Clinton wijkt hij zelfs compleet af van haar standpunt. Clinton wil een ziektekostenverzekering voor iedere Amerikaan. Voor Obama hoeft dat niet zo. En dan denk ik, misschien moeten we Obama toch nog even een exemplaar van het Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag sturen. Want zo lang er dorpjes als War in Amerika bestaan, vallen er zeker op het gebied van sociale zekerheid nog bergen te verzetten. En misschien is Clinton voor dergelijke hopen ellende wel geschikter dan de luchtige dromer Obama. Maar goed, van de andere kant, met hopen en dromen is in deze tijd ook weinig mis....

Films, Films, Films

Niet zo mooi als March of the Penguins of Travellings Birds, maar zeker niet minder indrukwekkend. Veel minder theoretische en schokkende feiten dan An Incovenient Truth, maar het beeld van de ijsbeer in een immense gesmolten ijszee laat je niet minder onberoerd. Earth ging natuurlijk gepaard met een enorme marketingcampagne. Anti-Co2 films, documentaires en/of pamfletten zijn namelijk sinds Gore zijn documentary "big business". Daarmee ondermijnen ze gelijk weer hun eigen gezag maar dat neemt niet weg dat het lovenswaardig is om te zien dat er zoveel aandacht bestaat voor het onderwerp. Overigens is Earth niet op een hoop te gooien met de de overige milieu-docu's, daar Earth bovenal prachtige plaatjes van onze planeet laat zien. In een reis van de noordpool naar het zuidelijke Antartica wordt, bij vlagen op licht komische wijze, in een sneltreinvaart langs de verschillende landschappen van de wereld gevlogen. Om in anderhalf uur diegene die niet meer achter Hyves vandaan komen te laten zien hoe die "lucky planet" er ook weer eens uit ziet en waarom die zo kostbaar is. Die boodschap kan eigenlijk niet genoeg worden verspreid.

Van geheel andere aard is Elizabeth The Golden Age. Prachtig kostuumdrama over Queen Elizabeth ten tijde van de invasie door de Spaanse Inquisitie (niet die malloten van Monthy Python). Cate Blanchett schittert letterlijk van het doek af in een rol die alleen maar respect afdwingt. Het is maar de vraag of er momenteel een actrice op het witte doek wordt geprojecteerd die het sublieme spel van de Australische actrice zou kunnen evenaren. Bovenal zijn de achtergronden, settings en camerastandpunten een streling voor het oog en ga je bijna denken dat het leven in de middeleeuwen mooier was dan tegenwoordig. Tel daarbij op dat film (ondanks de bekende afloop) ook nog een mooie spanningsboog opbouwt en je hebt een twee uur durend epos te pakken die de fietstocht naar uw plaatselijke bioscoop meer dan waard is. Wat mij betreft mag Cate voor deze rol zo een Oscar mee naar huis nemen. Iets wat de acteur in de volgende film ook niet had mistaan, hoewel er discussie over bestaat of de man acteerde of gewoon een kijkje in zijn leven gaf.

Venus met oude knakker en klaarblijkelijk alcoholist Peter O'Toole is een prachtige trage film over twee mannen van medio 70 jaar die worden gevolgd in hun dagelijkse routine. Beide zijn lichtelijk mislukte acteurs, heowel ze dat zelf nooit zullen toegeven, en genieten het meest van de overlijdensberichten in de ochtendkrant. Hun leven wordt echter ruw verstoord als een zwaar puberende tienerdochter ten tonele verschijnt. Een van de twee mannen, Maurice, raakt helemaal gefascineerd door het meisje en ontwikkelt een bijzondere band met haar. Een band die Maurice voornamelijk een spiegel voorhoudt en de wereld laat zien zoals hij die eigenlijk nooit gekend heeft. Daarmee heeft de film ook tegelijkertijd weer iets heel treurigs, maar het verhaal wordt dermate warm in beeld gebracht dat het nergens deprimerend of zielig wordt. Sfeervolle, galante smeekbede om sympathie voor de oude van dagen.

America Votes 2008 (III) - Justice Clinton

In de New York Times van afgelopen vrijdag verscheen een interessant artikel over de professionele mogelijkheden van manlief als Hillary Clinton de race om het Witte Huis met succes weet af te ronden. Het moge immers duidelijk zijn dat Bill waarschijnlijk geen genoegen neemt met het schudden van handen tijdens het zoveelste staatsbanket.

Nu mag Mrs Clinton haar echtgenoot niet benoemen in een functie binnen de uitvoerende macht, een dergelijke vooruitziende blik hadden de Founding Fathers blijkbaar nog wel, voor je het weet is The Executive immers een familiebedrijf. Mrs Clinton mag in haar eventuele rol als president van de V.S. manlief echter wel voordragen als lid van het US Supreme Court, het hoogste rechtscollege van het land en in de praktijk eigenlijk het enige ambt dat af en toe een flinke vuist kan maken tegen de ambtsdrager in het Witte Huis (voor het gemak beschouw ik het US Congress maar even als een stel makke lammetjes). Op dat moment zou er dus een situatie ontstaan dat zowel manlief als Mrs. Clinton beide onderdeel zijn van de hoogste ambten van het "land of the free". Volgende stap is Chelsea voorzitter van het Huis van Afgevaardigden maken en de coup is compleet. Juristen denken overigens dat het niet zo'n vaart zal lopen (zie: hier), je hebt immers altijd nog "approval" nodig door de Senaat, maar theoretisch is er een boel mogelijk en dat bewijst maar weer eens dat democratie allesbehalve een garantie is tegen een uiteindelijke aristocratie door de Clintons. Het is maar dat u het weet....

America Votes 2008 (II) - Iowa Caucus

Als uitgangspunt genomen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de Republikeinen op eigen kracht de Democraten nog inhalen, kan bij voorbaat al gezegd worden dat de 44e president van de Verenigde Staten een bijzondere zal zijn. We krijgen te maken met ofwel een vrouwelijke Head of State, of een Head of State van Afrikaanse afkomst. Gisteren was de eerste voorronde in het landbouwstaatje Iowa. Een voorronde waarover niemand de waarde echt kan inschatten. Aan een kant komen er constant geluiden dat de uitslag in Iowa vaak een goede "predictor" is voor wie er in november richting Pennsylvania Avenue kan. Van de andere kant stellen velen dat het blanke landbouwstaatje Iowa allesbehalve representatief is voor Amerika.

Wat daar ook van wezen mag, feit is wel dat Barack Obama gisteren al historie schreef toen hij in Iowa de winst pakte bij de Caucus en daarmee zich de favoriete presidentskandidaat van Iowa mag noemen voor het Democratische kamp. Nog nooit eerder heeft een persoon met Afrikaanse roots het zover geschopt in de race om het Witte Huis. Journalisten van CNN en NY-Times vallen dan ook over elkaar heen om te verklaren dat Amerika rijp is voor een "change", ook de verkiezingskreet van Obama zelf. Wij Europeanen, althans de meesten, vinden dat niet meer dan normaal na 8 jaar rampbeleid door Bush Jr., de Amerikanen vinden het nog steeds het opmerkelijk genoeg om een politieke analyse op los te laten...

Maar goed, 3 janauri 2008 is in ieder geval het begin van een praktische verandering in de VS en daarmee begint 2008 wat betreft "politiek Amerika" al stukken positiever dan de afgelopen 8 jaren. Overigens kwam Barack Obama met een 78% ook dik als mijn favoriet uit de bus uit de Volkskrant-peiling. Dus wat dat betreft mag de man van mij zo richting Washington D.C. Ik vrees alleen nog steeds die zwevende kiezers als, of Obama of Clinton de daadwerkelijke kandidaat wordt. Want je kan er donder op zeggen dat die blanke "redneck" uit Virginia nog steeds geen greintje waardering kan opbrengen voor of een vrouwelijke kandidaat of een kandidaat van Afrikaanse afkomst...