Mark Ronson

Mark Ronson is een hippe New Yorker. Bouwt rocksongs om tot nummers waar de New Yorkse yuppen met een groen flesje Heineken Light tot in de vroege uurtjes kunnen dansen in een hippe club ergens in de buurt van Soho. Kek hoedje, grijs "slim fit" pak en gympen. En iedereen wil hem hebben. Om even de laatste blik op zijn of haar album te leggen voordat het de platenwinkel in gaat. Bouwt Coldplay, Radiohead, The Smiths & The Kaiser Chiefs om met een, wat het NRC, "oldskook James Brown swinging beat" noemt. Geen computers, maar violen, piano's en blazers. Of ik het nu wat vind, daar ben ik nog niet zo over uit, maar als je nu een keer een hippe opmerking wilt maken onder je New Yorkse jetset vrienden dan maak je met de opmerking dat Mark op Glastonbury wel heel erg fijn was, vast wel goede sier....Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb...Rest mij nog even te wijzen op een fijne Smiths cover van Ronson. Doe er je voordeel mee...

Ryan In The RAI

In de RAI of all places. Op 26 november a.s., kunt u voor het lieve bedrag van € 36,00 kijken of Adams zijn excuses komt aanbieden voor zijn nukkige gedrag in Paradiso van september vorig jaar. Waaeschijnlijk niet, want de man heeft ooit al in een interview laten weten dat hij zich van geen kwaad bewust was. Hij had immers een geweldig optreden gegeven. Nu mag gezegd worden, als je puur voor de muziek kwam dan heeft hij een punt. Als je verwacht dat een optreden met iets meer heeft te maken dan puur het vlekkeloos spelen van het repertoire, dan was het concert in Paradiso een ramp. Hoe dank ook, zowel Ryan Adams als het publiek krijgen een nieuwe kans. In de RAI of all places. En daar word ik dan weer niet zo vrolijk van. In de RAI kijk je auto's, ga je naar een carrierebeurs of voor mijn part de presentatie van de halfjaarcijfers van Unilever. Maar naar de RAI ga je niet omdat je Ryan Adams wilt zien. Denkt MOJO nu echt dat je iedereen in willekeurige vierkante doos kan stoppen en daar dan € 40,00 voor kan vragen? Blijkbaar wel. Nu als het nog niet uitverkocht is als ik terugkom uit Nepal dan wil ik er nog eens over denken. Als iemand mij het cadeau wil doen dan sla ik dat ook niet af. Maar voorlopig sla ik een keertje over. € 36,00 voor een evenementenhal. Bah, bah....

A Spot of Bother

Ik zal ze wel weer missen. De familie Hall. George, Jamie, Katie en Jean. Niet dat het nu het meest briljante boek is wat ik de afgelopen maanden gelezen heb, maar het is wel weer typisch zo'n werkje waarbij de familie langzaam bij je naar binnen kruipt. Totdat je het gevoel hebt dat je er een beetje onderdeel van bent. Of in ieder geval elke dag gastvrij wordt ontvangen en van een surrealistisch soort afstand het reilen en zeilen kan gadeslaan. George, net gepensioneerd, voelt ineens allerlei angsten voor de dood opkomen. Jamie, homo en dat is voor zijn ouders, toch uitdrukkelijk van de oude stempel, nogal een onuitgesproken taboe. Katie, moeder van Jacob, en van plan opnieuw te trouwen met de door de familie niet zo geliefde Ray. En Jean, echtgenote van George en moeder van Jamie en Katie. Ziet haar man langzaam wegkwijnen in zijn post-werk bestaan en zit tot over haar oren in een affaire met een oud-collega van George.



Oftewel, het is eigenlijk een veredelde soap. Maar wel verdomde leuk, "witty" en bij vlagen geniaal beschreven. Enig minpuntje is dat de ellende rondom George zijn ingebeelde ziekte soms wat te uitvoerig wordt bescreven. Neemt niet weg dat als u op vakantie gaat of anderszins relaxernde plannen heeft A Spot Of Bother van Mark Haddon zonder meer in uw rugzak kan. U zult er geen spijt van krijgen. Hij is zover ik weet ook al vertaald onder de titel: Een Akkefietje. Dat dekt de lading van het boek eigenlijk ook wel verdomde goed.


Genre: vakantieliteratuur.
Sterren: *** (out of 5)

Najaar Releases

Met het najaar alweer in aantocht komt langzamerhand het stuwmeer aan releases weer op gang. Voor uw en mijn herinnering is het daarom raadzaam weer even een overzicht te maken, in de hoop dat ik een keer niet "blanco" bij de plaatselijke cd-toko sta.

3 september a.s. ziet Beyond The Neighbourhoud van het door mij eer geliefde Athlete het daglicht. Athlete wil over het algemeen nog niet zo doorbreken, maar dat is zeker gezien het zeer verdienstelijke debuutalbum (Vehicles & Animals) niet te wijten aan de band zelf. Veel vroeger al en zonder dat ik het eigenlijk door had, komt op 28 augustus Saybia's Eyes On The Highway uit. Volgens Plato meer van hetzelfde, maar dat hoeft niet zo'n probleem te zijn als je helemaal wegzwmijmelde bij het vorige werk van de Deense band. Ik twijfel nog, daar het tweede album aanmerkelijk minder in de cdspeler lag dan het debuut. Richting kerst zien we tevens de verzamelalbums verschijnen. Meest noemenswaardige is de Best Of (getiteld Until tomorrow then) van Ed Harcourt. Mocht je nog steeds niet van de zanger hebben, dan is dit je niet te missen kans (8 oktober a.s.). Ander leuke release van een niet volwaardig album is de aangekondigde b-sides van The Killers. Gezien de frequentie waarmee Sam's Town het afgelopen jaar door de huiskamer heeft geschald, zijn deze zonder meer welkom.

Ik ben ze al een beetje uit het oog verloren maar 1 oktober gooien tevens Welshmen Stereophonics weer een album in de winkels, met een oerlelijke hoes en luisterend naar de naam Pull the Pin. Volgens mij ondertussen al beschikbaar The Historical Conquests van Josh Ritter. Muzikanten die Josh heten brengen over het algemeen heerlijke najaarsmuiek uit.

Maar goed, meest spannende release wordt natuurlijk het concept van de Counting Crows dat uit moet komen. Saturday Nights & Sunday Mornings moet klaarblijkelijk een album worden voor de, ja dus Zaterdagnacht en Zondagmorgen. Cheer Up & Lay Back muziek dus. Ik kan niet wachten, daar ik al de hele week de hele collectie van de Crows weer volop aan het draaien ben. Het is Crows tijd en het is nog eens geen herfst...

5 oktober

Wij hebben de vervelende gewoonte om in het buitenland te verkeren als er interessante concerten in Nijmegen plaatsvinden. Nu is dat meestel wel te overzien, one can't have it all, maar dit is toch wel weer een hele zure appel die mij door M werd voorgehouden. Zeker op zo'n leuke locatie. Als u nu wel in het land bent en toevallig ook nog in de buurt van Nijmegen en u heeft 5 oktober a.s. niets te doen. Tom McRae kan uw avond in de Lux prima vullen met ingetogen vermaak. Voor € 15,00 kunt u daar bovendien niet echt een buil aan vallen. Behalve als u omvalt van verbazing over zoveel schoonheid. Voor meer informatie verwijs ik u naar de site van Roosje. En daarna wel even verslag uitbrengen he? Want wij zitten rond die tijd in de bergen rond Kathmandu. Ook omvallen van verbazing over zoveel schoonheid waarschijnlijk, maar toch...

10 jaar

Het is een jubileum. Het is 10 jaar later. Een heel decennium. Toen gingen we met de bus naar Calais en met de boot naar Dover. Nu doet RyanAir dat sneller en goedkoper. Het verschil van een decennium. Hetzelfde hotel, dezelfde buurt, vlak achter Queensway. Het is 10 jaar later en over een paar uur zitten we weer in de Central Line. Ik werd verliefd 10 jaar geleden. Ik studeerde net. London was het kloppend hart van de Cool Brittannia hype. Blair was net aangetreden, Diana leefde nog. Het is 10 jaar later. Een waar jubileum. Alles verandert, maar dat lijkt op dit moment even vergeten. Want wij gaan gewoon weer die eerste week van augustus naar Kensington Garden Square. Mmmmmm...even de tijd stil zetten, die normaal zo vliegt.

Someone hit the light' Cause there's more here to be seen. When you caught my eye. I saw everywhere I'd been. And wanna go to...