Kluun

Stijn is een hufter. Of Kluun het daarmee ook is, is mij niet helemaal duidelijk. Maar Stijn is een hufter. Maar wel zo'n hufter waar je eigenlijk niet echt hekel aan kunt hebben. Komt een vrouw bij de dokter heeft u natuurlijk al lang gelezen. De hype van 2006 wint prijs na prijs en er is geen hond die niet weet wie Stijn is of wat of waar De Bommel in Breda precies is.

Behalve ik dan, want ik had hem dus nog niet gelezen. Tot afgelopen week. Sinds afgelopen week heb ik namelijk zo'n twee uur per dag echt niks te doen (u kent het wel, dat lamlendige gehang in die blauw-paarse stoelen van duizenden Nederlanders in van die prachtige gele buizen) en heb dus maar gelijk mijn goede voornemen opgepakt. Ik ga weer eens boeken lezen, in plaats van aan de man brengen. Stijn & Carmen waren de eerste die mijn uurtjes mochten doodslaan. En dat heb ik geweten. Schichtig keek ik af en toe om me heen of niemand zag dat ik even moest slikken. Dat ik even een traan uit mijn rechterooghoek moest vegen. Malend liep ik over het perron. Of ik Stijn kon begrijpen of dat ik Stijn echt alleen maar een waanzinnige hufter vond? Ik kan het niet geloven. Dat Stijn een waanzinnige hufer is. Stijn is wel een hufter, maar er iets sterker dan de hufter in Stijn. En dat is wel een mooie gedachte. Dat er iets groter kan zijn dan de hufter in Stijn. Ik weet alleen nog niet zo goed wat dat is. Wat ik wel een beetje weet is dat de hype een beetje terecht is. Er komt een vrouw bij de dokter is een boek met impact. Of je Stijn nu een hufter vind of niet.