Black Kids

Bij de eerste confrontatie had ik er even mijn bedenkingen bij. Maar toen het nummer voor de tweede keer op de radio voorbij kwam en de volumeknop automatisch omhoog ging, bevestigde dat toch de geboorte van de potentiele zomerplaat 2008. Niet het wereldwijd als zomerplaat bekende plaatje van Kid Rock, maar het van de jaren '80 sounds druipende "I'm not gonna teach your boyfriend how to dance with you" van de Black Kids. Een single waar werkelijk alle jaren '80 cliches in zijn verwerkt en zo gaat het op het album Partie Traumatic van de band lustig door. Zomerse deuntjes, met al lang uit de gratie zijnde keyboards, een overslaande stem van Reggie Youngblood en een vaag gevoel of je het allemaal al een keer gehoord hebt. Dat is ook wel gedeeltelijk waar, want eigenlijk is het gewoon een lekker mengsel van alles wat er 25 jaar geleden op de radio klonk, maar dan wel met de juiste ingredienten afgemixt. Black Kids kan wel eens een hype worden, als dat het al niet is. En misschien is dat wel terecht. Want ook gewoon hele leuke dingen mogen wel eens een hype worden. Saillant detail, ook dit album werd weer geproduceerd door de momenteel zeer hippe Bernard Butler (jawel, die van Suede). Zo komt alles weer op zijn pootjes terecht. De al dan niet reeds aanwezige hype leidt ze in ieder geval al tot Lowlands dit jaar.

Kunst in de Kerk

Al een aantal jaren worden er tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen eigenzinnige muzikale projecten gepresenteerd in het beeldmerk van de stad, de Sint Stevenskerk. Gisteravond was het de aftrap voor de feestweek van 2008. Zoals Jan Douwe Kroeske van te voren al aankondigde is het voor bands altijd even wennen aan de grote, galmende gewelven van de kerk die het een band belet om op volle sterkte te spelen. Room Eleven bewees met verve daar haar hand niet voor om te draaien. In een dikke 60 minuten speelde de band letterlijk de engelen van de hemel. De heerlijke stem van Janne Schra, het sublieme bluesy achtige gitaarspel van Molema, de zompende contrabas van Lucas Dols. Met elkaar bevestigde Room Eleven dat haar opmars naar de hogere regionen van de Nederlandse muziekwereld niet voor niets is. Room Eleven is namelijk een heel leuk, uniek bandje, wat durft af te wijken van de reguliere drie minuten popsong. En bovenal doen ze dat buitengewoon verdienstelijk. In de prachtige ambiance van de kerk steeg de band in ieder geval weer ver boven het gemiddelde uit, zeker toen het 750-tal aanwezige publiek zachtjes meezong op Lalala Love. Room Eleven zette gisteravond het eerste en tegelijkertijd miscchien wel het beste concert neer van de 4-Daagse week.