Sing 'O' The Times
Sommige nummers krijgen in de loop van de jaren een tweede leven. Sign 'O' The Times behoorde van oudsher wel tot de meer gewaardeerde songs van de kleine man uit Minneapolis, maar het was pas enkele jaren geleden dat ik me realiseerde dat de tekst genialer was dan ik aanvankelijk dacht. Of eigenlijk was de tekst daarvoor meer een verzameling losse klanken. Pas toen ik pak hem beet 8 jaar geleden nog eens onderstaande clip zag, realiseerde ik mij dat het nummer een tijdsbeeld pur sang was. "In France a skinny man died of a big disease with a little name". Krijg dat maar eens in een song verwerkt. Geniaal. Stiekem toch wel.
dinsdag 31 mei 2011
dinsdag 17 mei 2011
Hotellounge
Klassiek goed album. Wat dat betreft hunker ik soms nog naar een album als Worst Case Scenario van dEUS. Ineens had je het gevoel dat er iets compleet nieuws onder de zon was. Een sensationeel album, dat spetterde van energie, inspiratie en innovatie. Het was waarschijnlijk het jeugdige enthousiasme van de late tienerjaren. Neemt niet weg dat er pareltjes op Worst Case Scenario staan. En verdomme, hij spreekt nog nederlands ook, nou ja vlaams. Tom Barman was een instant-held.
Klassiek goed album. Wat dat betreft hunker ik soms nog naar een album als Worst Case Scenario van dEUS. Ineens had je het gevoel dat er iets compleet nieuws onder de zon was. Een sensationeel album, dat spetterde van energie, inspiratie en innovatie. Het was waarschijnlijk het jeugdige enthousiasme van de late tienerjaren. Neemt niet weg dat er pareltjes op Worst Case Scenario staan. En verdomme, hij spreekt nog nederlands ook, nou ja vlaams. Tom Barman was een instant-held.
maandag 2 mei 2011
Whatever makes her happy
Ik heb altijd een zwak gehad voor nummers die op een subtiele manier refereerden aan de tijd vooraf aan de "night out". Nummers die referen aan vanavond. Vannacht. Het "Whatever makes her happy on a Saturday Night" uit "Saturday Night" van Suede of de prachtige zinnen: "Man I love the feeling, When I go out, Dancing with the women at the bar" uit het gelijknamige "Dancing with the women at the bar" van Whiskeytown. Het interessante aan beide nummers is dat ze absoluut niet besteed zijn aan het gemiddelde Nederlandse uitgaanspubliek. Het zijn geen kaskrakers voor in het cafe. Anders gezegd, het zijn geen feestnummers, maar kleine monumentjes voor het gevoel dat speelt bij de laatste uren voordat de zaterdagavond begon. Je moet het gevoel waarschijnlijk kennen, om de nummers te kunnen aanvoelen. Ze vangen het allebei, op hele eigen manier, bijzonder goed.
Bij de videoclip van Suede komt daar natuurlijk nog bij dat deze op de perfecte locatie is gefilmd. Het is een videoclip die eigenlijk alles wat jeugdsentiment heet, in zich draagt. Het is het moment vooraf, tussendoor en achteraf. Subliem. De clip ruikt naar de zaterdagnacht. Ook dat is kunst.
Ik heb altijd een zwak gehad voor nummers die op een subtiele manier refereerden aan de tijd vooraf aan de "night out". Nummers die referen aan vanavond. Vannacht. Het "Whatever makes her happy on a Saturday Night" uit "Saturday Night" van Suede of de prachtige zinnen: "Man I love the feeling, When I go out, Dancing with the women at the bar" uit het gelijknamige "Dancing with the women at the bar" van Whiskeytown. Het interessante aan beide nummers is dat ze absoluut niet besteed zijn aan het gemiddelde Nederlandse uitgaanspubliek. Het zijn geen kaskrakers voor in het cafe. Anders gezegd, het zijn geen feestnummers, maar kleine monumentjes voor het gevoel dat speelt bij de laatste uren voordat de zaterdagavond begon. Je moet het gevoel waarschijnlijk kennen, om de nummers te kunnen aanvoelen. Ze vangen het allebei, op hele eigen manier, bijzonder goed.
Bij de videoclip van Suede komt daar natuurlijk nog bij dat deze op de perfecte locatie is gefilmd. Het is een videoclip die eigenlijk alles wat jeugdsentiment heet, in zich draagt. Het is het moment vooraf, tussendoor en achteraf. Subliem. De clip ruikt naar de zaterdagnacht. Ook dat is kunst.
Voor "Dancing With The Women At The Bar" is nooit een videoclip gemaakt, althans zover ik weet, maar voor het idee en voornamemlijk om aan te tonen dat het werelden van verschil zijn, over hetzelfde fenomeen. Bij dezen. Net zo subliem. Op zijn hele eigen manier.
zondag 1 mei 2011
Blur - Coffee & TV
Humor in videoclips kan dodelijk zijn. In Coffee & TV van Blur is het met name aandoenlijk. Kunst met een hoofdletter K. Als je het voor elkaar krijgt dat de kijker empathie gaat voelen voor een melkpakje, dan ben je mijns inziens als "muziekvideofrobelaar" goed bezig. Dit soort juweeltjes zie ik niet zoveel meer. Maar goed, ik zit ook niet meer zoveel voor MTV als jaren geleden. Nog afgezien van het feit dat het MTV van weleer ook al niet meer bestaat. Het gaat hard achteruit. Dacht de "oudere generatie" nog dat met MTV de verloedering kwam, zit ik momenteel op het punt dat door de teloorgang van het oorspronkelijke MTV de verloedering pas echt is ingetreden. Maar goed, dat is een hele andere discussie.
Humor in videoclips kan dodelijk zijn. In Coffee & TV van Blur is het met name aandoenlijk. Kunst met een hoofdletter K. Als je het voor elkaar krijgt dat de kijker empathie gaat voelen voor een melkpakje, dan ben je mijns inziens als "muziekvideofrobelaar" goed bezig. Dit soort juweeltjes zie ik niet zoveel meer. Maar goed, ik zit ook niet meer zoveel voor MTV als jaren geleden. Nog afgezien van het feit dat het MTV van weleer ook al niet meer bestaat. Het gaat hard achteruit. Dacht de "oudere generatie" nog dat met MTV de verloedering kwam, zit ik momenteel op het punt dat door de teloorgang van het oorspronkelijke MTV de verloedering pas echt is ingetreden. Maar goed, dat is een hele andere discussie.
Abonneren op:
Posts (Atom)