Kerstpakket

"Kerstpakketten zijn zo jaren '90." De vrouw slaat haar ogen ten hemel en zucht diep. Zo op het oog zijn het twee hoogopgeleide, succesvolle carrierevrouwen. Verzorgd gekleed, prachtige schoenen, mooie jas, papieren tassen van mode- en schoenenwinkels zwaaien om hun middel als een hoepelrokken. In de trein waren ze elkaar aan het aftroeven wie het dit weekend het drukst had. De één moest een kerstdiner voor de twintig hippe vrijgezellen voorbereiden, -"Brain wordt mijn kersttoetje"- en de ander krijgt haar complete vriendinnenclub over de vloer -"behalve dan Janine want die gaat gourmetten bij haar schoonouders"-. Ze trekt een ongelooflijk vies gezicht bij zowel het woord "gourmetten" als bij het woord "schoonouders". Hoogstwaarschijnlijk is het voornamelijk de combinatie die haar nachtmerries bezorgd.

Hoe dan ook, de twee moderne, hippe, hoogopgeleide, redelijk vermogende yuppen staan nu met een meewarige blik op het perron te staren naar al die mensen die met moeite de trein uit komen, daar die prachtige dozen met wijn en ingeblikte tonijn eigenlijk alleen geschikt zijn om achter in de auto te gooien, althans zeker qua formaat niet geschikt zijn voor transport in het OV. -"Ik weet nog dat David ooit thuiskwam met zo'n verschrikkelijke taartschaal. Op zo'n pootje, weet je wel." Ze schatert het uit. "Ik heb gelijk tegen hem gezegd dat we geen kerstcadeau meer hoefden te zoeken voor zijn moeder, want dat ding kwam mijn huis niet in." Haar schouders trokken even. "Maar ja, je weet het met mannen he, het is van de baas dus het wordt niet weggeven". Haar vriendin schudt haar hoofd. -"Verschrikkelijk ja, die kerstpakketten lijken voor zo'n man belangrijker dan wat jij met kerst aantrekt. Ben blij dat ik daar geen last meer van heb. Mijn man met kerst hoeft zich alleen zorgen te maken over hoe die het uittrekt." Ze klakt even met haar tong en zwaait parmantig met de papieren tassen rond haar heupen.

-"Heb jij eigenlijk nog iets voor kerst gekregen van je kantoor?" De ander schudt haar hoofd. -"Nee, niet echt. Buiten dan die fles Pommery en die dinerbon voor 250 euro, maar dat was meer een flirt van de baas. Maar goed ik heb een dertiende maand, een persoonlijke bonus en collectieve winstdeling. We mogen niet klagen." De andere vrouw knikt instemmend en stoot haar gelijk aan. "Moet je daar kijken". Er zit een man op het bankje, druk pratend door zijn telefoon terwijl hij graait in een grote rode doos. -"Ja, een fles witte wijn, een fles rode wijn, chocolade, een soort koekjes, een blikje met olijven en iets van glas."De man glundert en straalt terwijl hij de inhoud van zijn kerstpakket doorneemt met het thuisfront. "Ja" zegt hij, "inderdaad, ik zal een beetje opschieten dan trekken we vanavond gelijk een flesje open." Hij doet de doos dicht, veert op en loopt met een grote glimlach het perron af, de meewarige blik van de twee hippe singles brandend in zijn nek.

America Votes 2008

Het is nog bijna 12 maanden weg, maar zelfs hier aan de overkant van de oceaan is te merken dat het circus alweer op volle kracht de staten langs trekt, met een voorlopige extreem grote aandacht voor de staat Iowa. Op 3 januari 2008 mogen daar de plaatselijke leden van beide partijen alvast hun kandidaat aanwijzen en klaarblijkelijk is dat gelijk een goede graadmeter voor wie in november de sleutels van het Huis aan Pennsylvania Avenue kan opeisen.

Nu kan je vinden van de VS wat je wilt, de presidentsverkiezingen zijn inderdaad veel circus en herrie, maar feit is dat dit circus van vrij groot belang is voor welke wind er gaat waaien aan de overkant. Zeker de laatste 7 jaren moge duidelijk zijn dat die wind net zo beroerd kan voelen als een naargeestige oostenwind op een koude winterdag. Bovendien is de presidentsverkiezing in Amerika elke keer weer een mooie rituele dans rondom de, theoretisch prachtige, trias politica leer zoals vastgelegd in de US Constitution. Gelukkig wordt dat feestje tegenwoordig zelfs in Nederland erkent gezien het feit dat nu al bekend is dat op 4 november 2008 een heuse President's Night plaats vindt in de Melkweg (zie hier). Ik word er al helemaal vrolijk van. Laat dat 2008 maar beginnen...

Thirst for Romance

MTV Brand New is tegenwoordig mijn voornaamste bron tot nieuwe muziek. Het is in de eerste plaats één van de weinige muziekzenders waar nog daadwerkelijk muziek wordt gedraaid. Bovenal is het, naast VH-1, de enige zender die met een zekere regelmaat ook nog verdomd goede muziek voorbij laat komen. 's Avonds stem ik dan ook vaak even snel af op MTV Brand New, in de hoop dat er net een bandje, zanger, zangeres of wat dan ook voorbij komt die mijn hart iets sneller laat kloppen. Zo ja, dan begint daarna de hectiek want dan moet ik voordat de aftiteling voorbij komt ergens in huis een pen hebben gevonden om enkele steekwoorden op te schrijven. Enkele weken geleden schreef ik op die manier de steekwoorden "People"en "Cherry Ghost"in mijn agenda. Inmiddels heb ik de hand weten leggen op het achterliggende project. Het debuutalbum van de Britten heet, gelijk aan het fijne openingsnummer, Thirst For Romance en de single die ik op MTV Brand New voorbij zag komen was het minstens zo mooie: People Help The People (zie clip op YouTube)

Cherry Ghost bezorgt zo op de valreep een album dat zou kunnen meedingen naar een eervolle plaats in de jaarlijst. Fijne stem, neigt soms naar Ozark Henry, en mooie melodieen maken een zeer verdienstelijk en sfeervol album. Tip voor onder de kerstboom: Cherry Ghost- Thirst for Romance.

Briljant

Ik was het al ergens tegengekomen, dat de EP de kwaliteit had van een volwaardig album en misschien zelfs nog wel iets meer. In Europa is het schijfje uitgebracht onder de titel Everybody Knows, in Amerika onder de titel Follow The Lights en met een veel fraaier hoesje. De Europese versie heeft meer iets weg van een verlengde single daar Everybody Knows ook op het laatste album Easy Tiger is verschenen.

Hoe dan ook, de lovende kritieken lijken terecht. Follow The Lights is een pareltje, met op zich maar vier nieuwe nummers, maar de nieuwe bewerkingen van de reeds uitgebrachte titels op dit mini-album glijden dermate heerlijk door het oor dat ik er rillingen van kreeg. Het van Rock 'N Roll afkomstige en ophitsende This Is It wordt omgetoverd tot een rustgevend voortkabbelend beekje en ach, Dear John is een Adams klassieker die wat mij betreft thuishoort in de bovenste regionen van welke Top 2000 dan ook....

Als u nu echt waar voor u geld wilt voor € 8,00 en nog steeds twijfelt over dat betaalbare kerstcadeau voor onder de € 10,00....De krijger zal zich afvragen of u niet ver over budget bent geschoten met dit pareltje....

The Staircase

Zelden, wellicht nooit heb ik zoveel uren achter elkaar met verbijstering gekeken naar een scenario dat zich op mijn tv-scherm afspeelde. Uren tikten weg, zonder dat er moment aanbrak dat ik wilde dat het stopte. Want het was intrigerend, verbijsterend, schokkend. Het was alsof het schouwspel een soort surrealistische wereld schepte. Helaas was het realistischer dan iedere thriller uit de hand van Grisham of enig andere thrillerauteur. En helaas tevens was het verloop tevens minder rooskleurig dan Hollywood de wereld vaak voorschotelt. Dit was de waarheid. En tegelijkertijd werd er gespeeld met de waarheid. Hoewel... Zeker weten doe je het natuurlijk nooit. Maar dat er iets niet klopte. Dat hier zich iets afspeelde dat het daglicht eigenlijk niet kon verdragen, dat was wel duidelijk. En dat hier misschien wel een juridische systeem werd tentoongesteld dat op sterven na dood is. Zoveel is ook wel duidelijk. Althans, in ieder geval een juridisch systeem dat strijdig lijkt te zijn met alles waar het systeem voor zou moeten staan. Voor rechtvaardigheid, vrijheid en gelijkheid. Loze kreten voor 18e-eeuwse filosofen en idealisten? Helaas niet. Zo blijkt uit de onthutsende reportage The Staircase van Jean-Xavier de Lestrade. Dit is televisie die eigenlijk het hele Amerikaanse rechtssysteem op zijn grondvesten zou moeten laten schudden. De wereld zou moeten schokkeren. En iedereen de straat op moeten zou laten gaan. Want natuurlijk; uiteindelijk weet je het nooit. Wat er nu precies gebeurd is. Maar om te beseffen dat wat hier gebeurd is niet in de haak is, daarvoor hoef je geen jaren naar Law-school. Schokkerend. Onthutsend. Maar bovenal een van de betere documentaire's die ik ooit gezien heb. En er voor zorgde dat ik uren aan HollandDoc zat gekluisterd en beelden zag, die ik voorlopig niet meer zal vergeten. En misschien wel nooit....