Koperstropers

Het begon als vanouds. De inmiddels bekende lichtblauwe letters op een donkerblauw scherm straalden me tegemoet vanmorgen. Dit had niks te maken met enige Microsoft foutmelding maardit is de huisstijl van de NS om aan te geven dat een trein niet rijdt. En er rijden nogal wat treinen niet de afgelopen twee weken. Reden? Meestal onbekend. Het lijkt soms volstrekt willekeurig. Alsof de machinist heeft besloten wat eerder naar huis te gaan of zichzelf zojuist ziek, zwak en misselijk heeft afgemeld. Deze trein rijdt vandaag niet. De gevreesde woorden in het lichtblauw op de blauwe monitoren van de NS. Het was vanmorgen weer eens raak.

Gisteren stond het nog in de Metro. De nieuwe dienstregeling mag een succes worden genoemd. Door wie? Door de NS zelf? Of door die tevreden reizigers in de Randstad? Want daar schijnt het aardig goed te gaan. Mijn trein, althans dat Gele Geval dat zich elke dag op mijn reistraject begeeft is de afgelopen twee weken 1 maal (!) op tijd gereden, 5 malen las ik bovenstaande blauwe lettertjes en alle overige keren was hij in ieder geval veel te laat. Maar goed, als de Metro dat zegt dan zal het wel.

En dan ben je met veel moeite toch op je werk gekomen, dan blijken de koperstropers, want dat waren het naar het schijnt, ook daar actief. Weg stroom, weg werk, weg dag. Dit moet niet te vaak gebeuren. Zeker niet zo vlak voor kerst. Pfff....

Nouvelle Vague

Shoot me! Sinds ik een paar weken geleden dat iets te kitscherige, iets te lieve, iets te franse stemmetje hoorde, krijg ik het niet meer uit mijn hoofd. Maar ik vergat steeds op te zoeken wat het was. Welke kitscherigheid had van mijn hoofd bezit genomen? (Vrij naar Frank Boeijen). Waarom zong ik dag in, dag uit, heel zachtjes die klassieker van The Undertones. Maar dan ontdaan van zijn punk/new wave/hippe Britse look. Verbasterd naar iets, naar iets. Naar iets waar ik niet zo goed in een hokje kan plaatsen. En wat blijkt? Het is een bandje of is het alleen een zangeres? Geen idee eigenlijk. Maar zij, hij, het heeft allerlei klassiekers omgedraaid, verpakt en voorzien van een soort Burt Bacharach sausje. En Burt is sinds Trijntje haar Blue Note Trip helemaal hip. Maar Nouvelle Vague is dat misschien al lang niet meer. Ik weet het eigenlijk niet. Ik weet ook niet zo goed wat ik er eigenlijk van moet vinden. U wel (klik)? Maar dat nummer krijg ik al weken niet uit mijn hoofd. En nu weet ik eigenlijk wie het is. Wat het is. Whatever. Het is Nouvelle Vague. En ze zingen veel te liefjes:

I'm gonna call her on the telephone
Have her over cos i'm all alone...
I wanna hold her wanna hold her tight
Get teenage kicks right through the night

Don't feel like dancing

Kijk, als Damien Rice het nodig vindt om in 013 te gaan staan waarbij alle tickets binnen 8 minuten met de noorderzon zijn vertrokken, dan gooien wij het gewoon over een totaal andere boeg. 22 april 2007 staat namelijk het leukste New Yorkse bandje van de afgelopen jaren in de Heineken Music Hall. Lichtelijk foute, Elton John meets The Bee Gees achtige pop, geheel herboren uit de jaren '70. Absoluut heerlijke kost voor op de koptelefoon en sinds ik gister een glimp opving van het gebeuren op Trafalger Square denk ik dat de HMH ook wel eens geheel worden omgedompeld in een heus jaren '70 discofeest. De Scissor Sisters komen naar Nederland en daar gaan wij gewoon heelijk heen. Eindelijk een hele avond geen zieleroerselen over 'long lost love' maar een hele avond zingen: Don’t feel like dancin’, dancin’ Even if i find nothin' better to do Don’t feel like dancin’, dancin’ Why’d you break down when I’m not in the mood?

La Cienega

Met de zon die glinstert door de laatste gele bladeren aan de boom voor ons huis. Natte straten, opdrogende plassen, mensen diep wegdoken in hun winterjas. Het is nog lang niet zo koud als het eigenlijk hoort te zijn deze tijd van het jaar. Maar het is december. Het einde van het jaar nadert. Ik knijp mijn ogen even samen en neem een slok van mijn ochtendkoffie. In de cd-speler ligt een klassieker. Lang niet meer gehoord. En dan draai je haar ineens weer. En je bent getroffen door haar schoonheid. Sentimental Geek in de bocht, maar wat een verdomd mooi album. Nog steeds. Ik moet haar weer wat eens wat vaker luisteren. Wat een album...

And I hold you close in the back of my mind

Feels so good but damn it makes me hurt

And I'm too scared to know how I feel about you now

La cienega just smiled... "see ya around"

Toppers House

Het is een beetje een vreemde aandrang. De drang om steeds maar weer terug te willen kruipen in de huid van Martin, Maureen, JJ en Jess. De '"suicide gang of four." Maar elke keer als ik deze week terug naar de trein loop, voel ik die drang om weer in het leven, zolang dat nog duurt, te duiken van vier mensen die er helemaal klaar mee waren.

Met het leven wel te verstaan. 4 mensen komen elkaar tegen op oudejaarsavond c.q. nieuwjaarsnacht. Bovenop het dak van "Toppers House". Iedereen met een eigen verhaal, eigen achtergrond, eigen redenen maar allemaal vastbesloten "to call it a day", sterker nog "to call it a life." Vreemd concept zou je denken, maar het werkt prima. Dat wil zeggen Long Way Down is verslavend. Intrigerend. Het boek kruipt naar binnen, de personages worden een beetje onderdeel van je en bij elke bladzijde vraag je het jezelf toch stiekem af. Zouden ze nu toch? Aan het eind? Of tussendoor? Of gewoon niet? En is het dan te begrijpen?

Een interessant concept, gecombineerd met het uitstekende gevoel voor (overigens overduidelijke Engelse) humor en een heerlijke vlotte manier van schrijven. Hornby is de kunst nog steeds niet verleerd. In het Verenigd Koninkrijk wordt dat talent ook wel erkend. In Nederland kunt u de gemiddelde Hornby titel vandaag de dag al voor een appel en een ei bij de bij u bekende ramsj-handelaar vinden. Hoewel voor deze moet u ongetwijfeld even naar de 2e-hand Eng.Lit. afdeling, maar die tocht is het meer dan waard...

Inconvenient Truth

Eigenlijk is het te gemakkelijk om gelijk te vervallen in "alsdan" cliches. Als niet ene campagnevoerder van George W. de leiding had over de elections in Florida, als het Supreme Court geen conservatief bolwerk was geweest, als de GOP niet had besloten om alle kiesdistricten Republikeins verantwoord in te delen. Het is te gemakkelijk. Net als te stellen dat ik de man al kon waarderen in zijn ambt van vice-president. Maar toch, hoe makkelijk het ook kan zijn, feit is wel dat Gore eigenlijk teveel credit heeft opgebouwd om hem slechts af te doen als een "bijna-president" van de Verenigde Staten van Amerika. Gore is net iets meer als de gemiddelde "altijd beter dan een GOP-per" presidents-kandidaat. Zonder te willen stellen dat de wereld er heel anders uit had gezien met Gore aan het roer, kan toch moeilijk ontkent worden dat er waarschijnlijk een hele andere wind had gewaaid vanuit het Wilde Westen als Rehnquist een keer zijn politieke bagage thuis had gelaten.

Hoe dan ook, geheel afgezien van het bovenstaande is een Inconvenient Truth precies datgene wat de titel zegt. Inconvenient. Erg inconvenient. Niet slechts voor politici, niet slechts voor Amerikanen, niet slechts voor u of voor mij, maar ongeveer voor 6 miljard mensen en ieder ander levend schepsel op deze aardkloot. Schokkend? Of meer een bevestiging van iets wat je altijd al wel wist? Maar je had toch ooit een artikel gelezen dat het allemaal wel meeviel? Dat het wel los zou lopen? Als we maar een beetje zouden opletten? Ik doe toch altijd alle lampen uit? Zet de verwarming keurig laag? En ik laat de tv nooit op stand-by staan? Ik reis voornamelijk met de trein en als ik een auto zou kopen dan wordt het een LPG. We kopen eigenlijk alleen nog biologisch vlees, of helemaal geen vlees. En al helemaal geen kip. (Als je dat nog wel doet dan moet je de M van het NRC Handelsblad van afgelopen weekend even doorbladeren, maar dat is weer een andere discussie).

Maar goed, eigenlijk wil ik er niet zoveel woorden aan vuil maken. Je moet gewoon maar gaan kijken. Ook als je denkt dat je het allemaal wel weet. Of dat het allemaal wel los zal lopen. Juist dan. Want loslopen doet het voorlopig niet. Helemaal niet zelfs. Daarom maak ik er verder geen woorden aan vuil. Ga maar gewoon kijken. En doe ermee wat je wilt. Maar als je er niets mee doet, dan, ach...Kijken. Nu: An Incovenient Truth.