vrijdag 29 oktober 2010

Rutte in Brussel

Rutte had eigenlijk nog zwaardere sancties willen afspreken voor landen die zich niet aan de EU-begrotingsnorm houden. Maar "omdat er al zulke grote stappen werden gemaakt" , is Rutte, hoe coulant (!), akkoord gegaan met de huidige afspraken dat de EU haar lidstaten die uit de pas lopen zwaarder gaat sanctioneren. Anders gezegd, Rutte heeft mogen constateren dat hij niet zo veel heeft te "willen" in de EU. De premier moest ook al door het stof bij de afspraak dat het Europees Parlement 3% extra budget wil vanaf 2011. Rutte zou zich met hand en tand verzetten, nu alle EU-landen juist moeten bezuinigen. Rutte zijn wil en de weerbarstige praktijk van de EU zijn echter niet zo makkelijk te verenigen.
Het moet lichtelijk frustrerend zijn voor de nieuwbakken premier. In Nederland wordt hij beteugeld door Geert & Co. In de EU zit hij klem tussen Merkel en Sarkozy. Feitelijk kan hij eigenlijk nergens echt met de vuist op tafel staan. Ja thuis, maar daar biedt niemand weerwoord.

Sowieso die afspraak van "sancties" op landen die zich niet aan de begrotingsafspraak houden is weer een vreemde eend. Geen hond weet wat voor een sancties nu worden bedoeld. Ze zijn streng en hard, dus vermoedelijk zal het om boetes gaan. In de praktijk krijg je dan dus de situatie dat de EU-lidstaat die zijn begroting niet op orde heeft (lees: een kale kip is) daarvoor een boete krijgt. Maandag: "mijnheer José Zapatero, u heeft een tekort van 3,5%. We leggen u een boete op van € 100.000,00." Dinsdag: "wij hebben geconstateerd dat u sinds gisteren zelfs een nog groter begrotingstekort heeft, we leggen u een boete op van € 250.000,00". Woensdag: "Tot onze verbazing is uw tekort gisteren weer met € 250.000,00 toegenomen, we leggen u ....etc". Nee, dat is een heerlijk plan. Tekort met boetes bestraffen. Misschien kunnen we de hele EU-commissie wat emmers water geven en ze dan naar de zee sturen.....

maandag 18 oktober 2010

Memory Lane

Vroeger was dat de functie van je dagboek. Je leest ettelijke jaren daarna nog eens wat hersenspinsels van jaren daarvoor en dat geeft dan een feest van herkenning, nostalgie en zo je wilt melancholie. Bij een blog kun je wat meer media toevoegen. Wel zo handig voor je "memory-sensoren". Zo kwam ik dit tegen. Ouderwets kippenvel uit circa 2003. Gekoppeld aan een stukje over zwervende herfstbladeren op natte rode klinkers in de binnenstad van Nijmegen. Die rode klinkers zag ik destijds iedere dag. Nu niet meer. Klaarblijkelijk levert de dagelijkse forensentrip door half Nederland minder inspiratie op, dan de dagelijkse wandeling door een winderige stad.

Ook bovenstaande foto kwam ik ergens tegen. Ik ga hem niet uitleggen. Je herkent het of je herkent het niet. Als ik hem moet uitleggen dan is het bijzondere aan dit plaatje weg. Het is nog eens geen beste foto. Zwaar bewogen en het is miserabel weer. De dagen dat ik daar was, scheen op een of andere manier altijd de zon. Het is een van de fijnste plekken van London. Niet die Starbucks op zich, maar wel de plek waar de vestiging zit. Ik kan me er nu al op verheugen, daar weer ooit te lopen.

Ach, die oude hersenspinsels. Laat ik me maar beperken tot de oude muzikale uitspattingen van weleer. A Trip down Memory Lane. De geur van hazelnootkoffie, lange rechte wegen door bossen die nooit lijken te eindigen. Torenhogge sparren, bedekt met sneeuw. Het is kerst 2002. Het is stil in de auto, op haar stem na. Het landschap trekt langs de ramen. Een motel in de avondschemering. We rijden nog een stukje verder. Houten huizen. Een fel verlichte winkel waar geen levende ziel is te bespeuren. Ach, van al die muzikale uitspattingen die ik destijds beschreef, krijg ik eigenlijk alleen hier nog echt kippenvel van. Wat een nummer. Wat een nostalgie. Wat een herinneringen. "What are regrets, just lessons we haven't learned yet.."

zaterdag 16 oktober 2010

Bordes

Bordes

Hij was weer prachtig, de traditionele bordesfoto. Allereerst valt natuurlijk de positie van Edith Schippers op. Ze staat er een beetje verloren naast. Het buitenbeentje van de klas zeg maar. Ze had vanmorgen al buikpijn, omdat het weer tijd was voor die verschrikkelijke foto. Weer een hele dag opgescheept met die brallende mannen. Ze wordt nooit echt serieus genomen met haar softe ministerie van Volksgezondheid. Nee, bij Rutte & Co. tel je pas mee als je een echte portefeuille onder je hebt. Iets met tanks (defensie), geld (economische zaken) of auto's (dat heet tegenwoordig "infrastructuur", sic!). Edith voelt dat feilloos aan en staat met haar ziel onder de arm een stukje verderop op de foto.

Nee, dan Maxime en Mark. De heilige boontjes van de klas. Hebben ooit op en cursus geleerd om de lichaamstaal van de ander te kopiëren, voor het wekken van vertrouwen. Scheef lachje en de handen precies gevouwen als het staatshoofd. Maxime en Mark zullen het vertrouwen van de Koningin niet beschamen. Nooit. Wel jammer dat net daarna blijkt dat zowel Verhagen als Rutte vergeten het staatshoofd weer naar binnen te begeleiden. Maar gelukkig was daar Opstelten nog. In het "ouwe-jongens-krentenbrood" kabinet is er altijd wel iemand nuchter genoeg om de mores van het Koninklijk Huis in acht te nemen.

Melanie Schultz van Haegen en Marja van Bijsterveldt hebben ondertussen en gezellig onderonsje. Waarschijnlijk over de jurk van de koningin, want Rosenthal moet er ook even naar kijken. Hij valt inderdaad weg tegen de rode loper. Trouwens Rood? Is dit een protestactie? Net als het Paars van Schippers? Het kan overigens ook zo zijn dat Van Haegen en Van Bijserveldt erg in hun nopjes zijn tussen al de saaie mannen in blauwe pakken. Leers en Kamp hadden net ook nog grootste lol, nadat Leers nog eens had verteld over zijn laatste stunt met carnaval. Opstelten daarentegen denkt blijkbaar dat hij als staatsman zo stijf mogelijk moet gaan staan om serieus over te komen.

Nee, het wordt een dolle bedoeling dat nieuwe kabinet. Ze bezuinigen even tussen neus en lippen 18 miljard weg en gaan daarna over tot de orde van de dag. Biertje?

zaterdag 9 oktober 2010

Write About Love

In het verlengde van het vorige bericht, blijkt er ineens nog een band uit het as te zijn herrezen. Ik was nog wel op de hoogte van wat prive-frobeldingentjes van Stuart Murdoch, maar het hele Belle & Sebastian project stond toch goed verborgen in de wachtkamer. Af en toe een bezoekje aan Luisterpaal blijkt echter noodzakelijk om een beetje op de hoogte te blijven. Belle & Sebastian hebben namelijk net een nieuw sprookje toegevoegd aan hun repertoire: Write About Love.

Het was een wat saaie zomer, muzikaal gezien dan, maar volgens mij ligt er toch weer wat te ontdekken bij de platenboer. Sowieso is Luisterpaal nog een onderschat internetpagina hier ter plaatse. Maar eens bookmarken en vaker een bezoekje aan brengen. Hey, ze hebben zelfs een Android-app. Als de VPRO al het werk heeft gedaan, waarom dan zelf nog gaan grasduinen?. De herfstplaatjes competitie is begonnen! Als kabinet Rutte waagt te bezuinigen op de Luisterpaal dan hebben ze aan mij nog een kwade. Of zoals de conservatorium-studenten in Amsterdam het gisteren al verkondigde: "wat valt er in te burgeren, als je eerst je eigen cultuur afbreekt". Hear, hear!

vrijdag 8 oktober 2010

Ed Harcourt

Ik was hem een beetje uit het oog verloren. Eigenlijk tot het moment dat ik zijn naam op het affiche van Crossing Border zag. Ed Harcourt. De man van het magnifieke Here Be Monsters. De herfst/winterplaat bij uitstek. Zware pianotonen, melancholieke stem. Bij het horen van dat album komen de slagregens vanzelf, terwijl je bij het knisperende haardvuur zit. Een zwaar album, maar met een warme ondertoon. Buiten is de boze wereld, binnen is het goed toeven.

Het vervolg op Here Be Monsters (From Every Sphere) vond ik aanzienlijk minder en sindsdien ben ik Ed Harcourt eigenlijk ook uit het oog verloren. Onterecht zo blijkt nu, want de man heeft al weer een paar nieuwe albums op zijn naam, waarvan  het dit jaar verschenen Lustre de meest recente is. En na een paar luisterbeurten kan ik toch wel stellen dat Lustre eigenlijk gewoon kan meedingen voor het jaarlijstje 2010. Het album is een stuk verscheidener dan het eerdere werk van Ed Harcourt, zonder in te boeten op zijn echte kwaliteit. Het combineren van melancholie met een heerlijk soort warmte. Buiten mag het koud zijn (hoewel dat valt nog wel mee), maar binnen is het behaaglijk. Bij het haardvuur. Met een warm kop chocolademelk of wellicht een goede single malt in de loop van de avond.

donderdag 7 oktober 2010

Bert & Ernie

Groot randverschijnsel bij het worden van ouders is ongetwijfeld dat al je eigen kindersentimenten weer naar boven komen en je deze dan ook weer zo snel mogelijk wilt horen, zien of voelen. Zo fluit ik al weken de godsganse dag "Panne, panne, panne. Pech, pech, pech. Als we niet snel geholpen worden, komen we hier nooit meer weg". Ik probeer mijn partner uit te leggen dat Zipje en Zopje twee potloden zijn en noem ik de kleine man als die sikkeneurig is gewoon Oscar Mopperkont.

Kenners weten al gelijk waar ik het over heb, want bij een kleine speurtocht op internet bleek dat veel mensen mooie herinneringen hebben aan het witte cassettebandje van Bert & Ernie op Reis. De tape schijnt helaas niet meer te krijgen te zijn en de ANWB heeft nog niet het licht gezien om de boel digitaal uit te brengen. Gelukkig staat de tape wel grotendeels op YouTube met alle klassiekers: "Geen ruzie in de auto ("oto"), want daar schiet je niets mee op..." , "Porilala, porilala, porilalilalilali kra. Duif motti duif motti.." Briljant. Niets DVD-spelers achter in de auto. Gewoon een ouderwetse walkman met Bert en Ernie. Is allemaal nog hardstikke pedagogisch verantwoord ook..."Niet zo snel, niet zo snel, rij toch niet zo snel, niet zo hard en niet zo wild en vooral ook niet zo fel".....

vrijdag 1 oktober 2010

Land Of The Free

Welcome to America. Het is de eerste gedachte die bij mij opkomt, terwijl ik luister naar de presentatie van Rutte, Verhagen en Wilders. De overheid trekt zich langzaam terug uit de maatschappij. Liberalisme noemt Rutte dat. Het lijkt meer de weg van de sloophamer. In tegenstelling tot de stelling van Wilders dat Nederland naar een glorieuze toekomst gaat, hoor ik enkel afbraak. Cultuur wordt afgebroken. Dans en toneel moeten zichzelf maar gaan bedruipen. Ik voorzie een landschap met SBS6 cultuur, want dat is blijkbaar het enige niveau dat commercieel interessant is. Oh Oh Cherso binnenkort in uw schouwburg.

De rechtstaat wordt zonder enige onderbouwing afgebroken. Minimumstraffen? Ik zou als rechterlijke macht mijn toga vandaag uit protest aan de wilgen hangen. TBS-verloven worden ingetrokken. Ik ben er niet bang voor dat er een criminoloog is geraadpleegd. Nee, sterker nog dit kabinet laat zich nergens door beperken. En zeker niet door kennis. Niet u wordt voortaan opgepakt als u een inbreker met een knuppel uw huis uit mept, maar de inbreker zelf. Waar ken ik die retoriek toch van? Ach ja, dat hoor je die Rednecks in Virginia ook altijd zeggen als de wapenwet weer eens ter discussie staat in Amerika. Krijgen wij dan ook eindelijk ons eigen onvervreemdbare grondrecht om wapens te dragen? Welcome to America. U bent zojuist aangekomen in het land van verschraling en culturele deprivatie. Maar u bent wel vrij! Misschien kan iemand Rutte en Co. wat filosofische hersenspinsels van Hobbes en Locke sturen. Je weet nooit tot wat voor inzichten dat kan leiden.

Nee, de zonen van Amerika landen niet meer op de stranden van Normandie, daarom halen we de zonen van Amerika maar in huis. Allen voor zich en God (vleugje CDA) voor ons allen. En dat vanwege 1,2 miljoen kiezers. Thank you and goodnight.