maandag 21 februari 2011

Intens

Tijdens de hoogtijdagen van mijn Americana-verslaving, aangezwengeld destijds door Whiskeytown en Ryan Adams, heb ik op een blauwe maandag een aflevering van Uncut gekocht. Daar zat namelijk een fraaie Americana verzamelcd bij. Het was, zo constateerde ik laatst, 2004, althans de cd bleek Americana 2004 te heten. Één nummer op die cd sprong er met kop en schouders bovenuit. About Today van The National. Ik heb destijds heel Google afgezocht naar de band, totdat ik ergens op een schimmige website terecht kwam waar ik de EP Cherry Tree kon bestellen. Voor het overige kreeg ik bij mijn zoektocht naar The National enkel links terug naar extreem-rechtse websites, of andere referenties met nationalisme. De band was onbekend voor Google.

Hoe anders is het 7 jaar later. The National heeft met High Violet (bewijs: Bloodbuzz Ohio) natuurlijk zonder meer een van de betere platen van 2010, zo niet de beste plaat afgeleverd, maar is bovenal omarmd door de muziekpers. Er was al een klein doorbraakje met het al even fijne Boxer (bewijs: Fake Empire), maar High Violet zette alle deuren open. Zo open zelfs, dat The National afgelopen weekend headliner was op het Cross Linx festival. Ik was even bevreesd dat de relatief rustige, stemmige, ingetogen en mystieke sfeer van de albums moelijk op het podium te vangen zou zijn. Niets was minder waar. The National leek de zaal vanaf het eerste moment in te pakken, met vlammend gitaarspel van broertjes Aaron en Bryce Dessner, heerlijke ritmes van de broertjes Scott & Bryan Devendorf en een charismatische zanger met heerlijke diepe stem Matt Berninger. De laatste leidde de zaal helemaal tot een staande ovatie door niet een stukje door de zaal te lopen, maar letterlijk tussen het publiek door tot in de nok van de zaal te klimmen, om daar duidelijk te maken dat het hem menens was wat hij zong. The National is live intens, geloofwaardig en krachtig. Zo zie je ze niet vaak meer....Hulde....Voor een bandje wat ik toch ooit ontdekt heb, voor het grote publiek. En dat vind ik stiekem dan toch wel weer een beetje leuk.