Cool Britannia

Het is ongeveer 10 jaar later weer helemaal raak. Als we de hoogtijdagen van de Britse muziekrevival van de jaren '90 laten beginnen met Morning Glory en laten eindigen met Be Here Now dan is het nu zelfs precies tien jaar later. Een generatie verder. 10 jaar ouder vooral. Maar sinds ik het "Whatever People Say I Am" van The Artic Monkeys, om maar te zwijgen over het heerlijke "No Love Lost" van The Rifles, in huis heb, proef ik weer een beetje van die tijd. Die tijd dat ik zelf nog een jaar of 17/18 was en "Supersonic" het Alternative Nation van MTV domineerde. Het "wij komen zo uit de fabriek/pub, de studio ingerold. En daar zijn we f-ckin' proud op ook" motto, waar The Artic Monkeys ook niet vies van lijken.

Pubrock noemt de Volkskrant het dan ook, de hype die vanuit het Verenigd Koninkrijk over het Europese continent uitrolt. OOR heeft het gewoon over die leuke nieuwe Britse bandjes. De dubieuze term Britpop is in ieder geval verdwenen, maar Cool Britannia staat weer helemaal op de kaart. Nieuwelingen als de Artic Monkeys, Fratellis, The Rifles, The Kooks, Razorlight & Bloc Party denderen overal naar binnen. Oude rotten als Jarvis Cocker (ex-Pulp) en Damon Albarn (ex-Blur) schijnen juweeltjes uitgebracht te hebben. OOR noemt het projekt van de laatstgenoemde (The Good, The Bad and The Queen) zelfs een meesterwerkje.

10 jaar later. 10 jaar ouder. Ik lees geen NME meer om de nieuwste hype te ontdekken. Ook de Q zie ik nog zelden in. Laat staan dat ik elke dag de BBC-site check voor leuke radio-optredens van duistere bandjes uit de achterwijken van Leeds of Manchester. Maar toch, ik ben weer ineens 10 jaar jonger...Cool Britannia!

Gezocht

Het zal u niet ontgaan zijn. Mijn mobilo is vermist. Al dan niet wederrechtelijk uit mijn tas weggenomen, al dan niet, zonder intentie mijnerzijds overigens, voor res nullius in de trein achtergelaten. Mocht u het onding zijn tegengekomen, al dan niet een onverlaat met deze telefoon hebben gezien, wilt u dan contact opnemen met 112. u kunt natuurlijk ook contact opnemen met de plaatselijke politie. Of een mailtje sturen naar de eigenaar (u weet wel, degene met het meest omvattende recht op het onding)...Je weet maar nooit...

Essential Releases

Teneinde aan mijn goede voornemen gehoor te geven is het altijd een goed idee om vooraf deze potentiele kandidaten alvast te ordenen en te vermelden. Aldus, wat is er komende maanden bij de plaatselijke platenboer te vinden en kon wel eens beter, interessanter en mooier zijn dan het gemiddelde grut:

The Shins - Wincing The Night Away (22/01)

Norah Jones - Not Too Late (29/01)

Decemberists - Crane Wife (29/01)

Bloc Party - A Weekend In The City (05/02)

AIR - Pocket Symphony (05/02)

Jesse Malin - Glitter In The Gutter (19/03)

Thirteen Senses - Contact (02/04)

Aanvullingen, correcties en andere bijdragen worden altijd op waarde geschat....

Horror

Geen commentaar. Slechts beelden. Het enige wat er af en toe aan woorden te horen is zijn de werknemers die in de pauze iets in het Duits tegen elkaar zeggen. Voor de rest klinken er voornamelijk machines en spreken de filmopnames voor zich. En daarmee is filmmaker Nikolaus Geryhalter meer dan in zijn doel geslaagd.

Twijfel niet. De film is een verschrikking. Het is ware horror zelfs. Koude rillingen over je rug van afgrijzen. Gevolg van struisvogelpolitiek? Misschien. Maar dat doet er niet zoveel toe. Het is een film die je eigenlijk onbevooroordeeld moet bekijken. Gelijk aan Gore's Inconvenient Truth laat Our Daily Bread weer een schokkend relaas zien van de moderne westerse wereld. Welke praktijken er voor klaarblijkelijk voor nodig zijn om de westerse wereld te voeden. En daarover mag gezegd worden. Twijfel niet. Het is een verschrikking. Horror. En dat noemt men dan de geciviliseerde wereld. Verder weg van civilisatie kun je misschien niet zijn.

Troostbandje The Rifles?

Sommige dingen kun je ook beter aan professionals overlaten. Zoals het maken van lijstjes. Wat dacht u van de 15 beste videos van 2006, de 100 beste albums van 2006, de 20 beste concerten van 2006 of, helemaal onweerstaanbaar voor lijstjesfanaten de Future 50 voor 2007. Hoe fantastisch wil je het hebben?

Iets heel anders, natuurlijk ontdekten wij weer veel te laat dat 3FM-hype The Fratellis in het plaatselijke Roosje komen. Breed en lang uitverkocht. Geen mogelijkheid meer dat donkere hol binnen te komen. Schrale troost: 15 februari komen The Rifles. En hun No Love Lost staat gewoon in bovengenoemde top 100 (en nog verdomde hoog), bovendien staan de bandjes waar ze aan gelinkt worden hier gewoon doodordinair te glimmen en te glanzen in de cd-kast. Dus wat houdt ons tegen? Niets. To Hell with The Fratellis, Hands Up for The Rifles....of zo....

2006 Dagger

Oude hobbies, oude tijden, oude obsessies, oude gewoonten. Jaarlijstjes. Ik mis ze. Maar tegelijkertijd zou ik er ook geen kunnen fabriceren. Maar toch, om het nooit af te leren. Een jaarlijstje van 2006. 10 platen. In willekeurige volgorde. Platen uit 2006 die het luisteren meer dan waard zijn. Want al met al was het lang geen slecht muziekjaar. Dat 2006. Bovendien hebben we dan gelijk een goed voornemen voor 2007. Oude obsessies oppakken. Jaarlijstjes fabriceren.

Snow Patrol - Eyes Open
The Kooks - Inside In/Inside Out
Keane - Under The Iron Sea
Scissor Sisters - Ta-Dah
Belle & Sebastian - The Life Pursuit
Damien Rice - 9
Thomas Dybdahl - Science
Razorlight - Razorlight
The Killers - Sam's Town
The Fratellis - Costello Music (Ta da da da ta da da ta da da da da)

Reservebank: The Artic Monkeys - Whatever people say I am, that's what I'm not. Ach en Josh Rouse - Subtitilo, just because it's Rouse. a balladeer - panama mag daar ook zonder meer op, al is het maar voor die Swim with Sam kippenvel momenten in de auto. En het is waar, op Nux Vomica van The Veils staan ook behoorlijke pareltjes. En de beste plaat van 2006 natuurlijk...... Maar die moet ik nog tegenkomen...waarschijnlijk....en anders is dat gewoon dat dit jaar niet uitgebrachte Ryan Adams album...tssss...

Carax & Barca

Als u op Google Julian Carax intikt krijgt u genoeg hits, maar onvoldoende om nu te bepalen of Carax werkelijk bestaan heeft. U treft er voornamelijk links aan over Daniel. Zoon van een boekhandelaar, die de hele dag slentert door het Barcelona van Franco's Spanje. Beschrijving van mooie deuren, stroffige kamers en een doolhof van boeken.

Het is een hype. Staat al maanden in de top 10 van best verkochte boeken en als u een beetje thuis bent in de populaire fictie weet u al lang waar ik het over heb. Wat er over hype's gezegd mag worden, zeker is in ieder geval dat mijn dagelijkse treinreis wordt gedomineerd door het dromerige leven van de opgroeiende Daniel. Niet langer zie ik het Brabantse landschap langs mijn netvlies glijden, maar zie ik alleen nog de smalle steegjes links en recht van La Rambla, de hoge huizen in Cuitat Vella en de hoge zuil van Columbus.

60 minuten worden vertraagd na een kleine 15. Door de dagen heen sluimert de zoektocht naar Carax door je achterhoofd, maar bovenal laat het boek je weer hunkeren naar Barca. De reisgids die nooit geschreven is, de fantasie van een boekfanaat. Heel in de verte doet het me een beetje denken aan Het Oneindige Verhaal. Heel in de verte doet het me denken aan mijn eigen vervlogen dagen als boekhandelaar. Heel in de verte ruik ik de geuren van Barcelona. Maar het is vooral een boek wat je wilt lezen, lezen en weer verder lezen. Laat uw negatieve overgevoeligheid voor hype's varen en probeer het maar gewoon. Zeker als u ooit in Barca bent geweest...of van plan bent binnenkort (weer) eens te gaan. Barca.....zucht....

2007

Het is een vreemd gevoel. Zo'n nieuw jaar. Het lijkt ineens of je weer alle tijd van de wereld hebt. Of je weer plannen kunt maken, zonder gelijk in de stress te schieten of je ze wel af krijgt. Tijd zat immers. 12 maanden, 52 weken, 365 dagen. Nou ja 364 want 1 januari is altijd een verloren dag.

Hoe komt het toch dat ik (men?) zich toch zo laat leiden door de wijzers van de klok? Door de dagen van de agenda? Waarom zou ik 1 januari meer tijd hebben voor plannen, ideeen en ambities dan op, pak hem beet, 23 april? Waarom moeten plannen, ideeen en inspiratie sowieso worden gepropt in een afgeschermd hok van 365 dagen? Waarom zou 2007 een beter periode zijn om jezelf geluk en gezondheid te wensen dan iedere andere willekeurig tijdsbestek. Een gelukkig en gezond maart 2003 tot oktober 2005 zal niemand je gewenst hebben, is het wel?

Het is een vreemd gevoel. Zo'n nieuw jaar. Maar het ruimt wel lekker op. Oude plannen in de ijskast, nieuwe plannen in de agenda. En als het er niet van komt? Ach, 2008 is ook een prachtig jaar, om over 2009 maar te zwijgen. Want in tegenstelling tot voorgaande jaren is 2007 aan deze kant nog een beetje doelloos. Dat is even wennen, maar ook wel weer lekker en het houdt alles open. Zo kan ik 17 februari nog eens helemaal omslaan in mijn ambities voor 2007. Heerlijk zo'n nieuw jaar. Lekker opruimen. Lekker niks. Lekker leeg. Lekker 2007....