Kerstplaatjes

Afgelopen week keek ik door de natte ramen van mijn trein de nacht in. Er gleden huizen langs mijn netvlies. Lampen aan. Hier en daar al een kerstboom. Op mijn koptelefoon zongen Smiths & Burrows: "The years go by so fast, let's hope the next beats the last". Ik ben de herfstplaatsjes helemaal vergeten, of het moet Last Smoke Before The Snowstorm van Benjamin Francis Leftwich zijn, maar voor de kerstplaatjes hebben zich uit het niets twee gegadigden aangediend.

Het Funny Looking Angels van gelegenheidsduo Smiths & Burrows is nog de meest toegankelijke kerstplaat van de twee. Leuke niemendalletjes, fijne covers en prima garantie voor een ongecompliceerde kerstsfeer. Daar komt nog bij dat het album de kwaliteit van de de gemiddelde Sky Radio tranentrekker ruimschoots overstijgt. Deze winter dus alstublieft geen Buble onder uw boom, maar gewoon de warme stem van Editors frontman Tom Smith in samenzang met Andy Burrows (ex-Razorlight). Als je bovendien de zin: "God damn, this government. Will they ever tell me, where the money went" subtiel in je nummer weet te verwerken, dan heb je sowieso een streepje voor.

De tweede gegadigde is het bijna magisch klinkende "50 Words for Snow" van Kate Bush. Het album begint met het bijna 10 minuten durende "Snowflake" en is alleen voor dat openingsnummer zijn aanschaf meer dan waard. Mocht u echt geen andere muziek in huis hebben, deze kerst dan adviseer ik u Snowflake op de repeat te zetten, het liefst op een ietwat krakende plaat, de kachel wat hoger, de kaarsen aan. U krijgt een magische kerst.