Pareltje The National

Al speurend op internet kom je soms nog eens wat tegen wat je klaarblijkelijk moet bekoren. Het is en blijft een van de mooiste eigenschappen van het wereldwijde web. Er bestaat een bandje Minibar. Werkelijk nog nooit van gehoord, maar op het wereldwijde web kwam ik allerlei verwijzingen tegen naar Whiskeytown en Pete Yorn. Het zijn van origine een stel Britten die zich in L.A. hebben gevestigd en nu een beetje rondhangen in de scene die het midden houdt tussen pop en alt.country. Of het echt goed is daar ben ik nog niet achter, maar de tekenen zijn gunstig en maken in ieder geval nieuwsgierig.

Wat volgens mij wel echt als een aanrader de boeken in kan is The National. Ik was al vrij verrukt van het nummer About Today (luister uitgesponnen live-versie), maar ook het overige materiaal op Cherry Tree is volgens mij zonder meer de moeite waard. De zware stem van de zanger, het melancholieke bandgeluid, de prachtige gitaarloopjes. The National is een klein, volgens mij nog relatief onbekend, pareltje. Het nummer heb ik al lang grijs gedraaid, nu wordt het echt eens tijd om te kijken of ze meer van zulke kippenvelnummers heb geschreven. Geen muziek voor prachtige zonnige zomerdagen overigens, maar wel weer voor lange avonden met een rode ondergaande zon of voor in de auto over "those long narrow stretches". Overigens heeft de band na Cherry Tree (2004) al reeds twee andere albums opgenomen: Alligator (2006) en onlangs verschenen The Boxer (2007). Voor Cherry Tree zagen al Sad Songs for Dirty Lovers (2003) en het titelloze debuut (2001) het levenslicht. Op MySpace is het nieuwe album te beluisteren en het zou zomaar kunnen dat The National mijn nieuwe bandje voor het voorjaar van 2007 wordt. Ondanks het ietwat te donkere geluid voor deze stralende dagen. Voer genoeg in ieder geval en dat is altijd wel zo fijn als je in een nieuw bandje wil duiken.

Today you were far away, and I didn't ask you why, What could I say, I was far away