Ik heb altijd een zwak gehad voor nummers die op een subtiele manier refereerden aan de tijd vooraf aan de "night out". Nummers die referen aan vanavond. Vannacht. Het "Whatever makes her happy on a Saturday Night" uit "Saturday Night" van Suede of de prachtige zinnen: "Man I love the feeling, When I go out, Dancing with the women at the bar" uit het gelijknamige "Dancing with the women at the bar" van Whiskeytown. Het interessante aan beide nummers is dat ze absoluut niet besteed zijn aan het gemiddelde Nederlandse uitgaanspubliek. Het zijn geen kaskrakers voor in het cafe. Anders gezegd, het zijn geen feestnummers, maar kleine monumentjes voor het gevoel dat speelt bij de laatste uren voordat de zaterdagavond begon. Je moet het gevoel waarschijnlijk kennen, om de nummers te kunnen aanvoelen. Ze vangen het allebei, op hele eigen manier, bijzonder goed.
Bij de videoclip van Suede komt daar natuurlijk nog bij dat deze op de perfecte locatie is gefilmd. Het is een videoclip die eigenlijk alles wat jeugdsentiment heet, in zich draagt. Het is het moment vooraf, tussendoor en achteraf. Subliem. De clip ruikt naar de zaterdagnacht. Ook dat is kunst.
Voor "Dancing With The Women At The Bar" is nooit een videoclip gemaakt, althans zover ik weet, maar voor het idee en voornamemlijk om aan te tonen dat het werelden van verschil zijn, over hetzelfde fenomeen. Bij dezen. Net zo subliem. Op zijn hele eigen manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten